تقسیم کار

خانه داری به صورتی که فعلا رایج است ، همراه با جدا شدن خانه از محل کار پدید آمد .همراه با گسترش صنعتی شدن ، خانه بیش تر محلی برای مصرف کالاها شد نه تولید آن ها .کارهای خانه به صورت نامریی در آمد چرا که «کار واقعی »بر اساس دریافت مزد تعریف می شد.خانه داری به طور سنتی قلمرو زنان دانسته می شده است ، حال آن که قلمرو«کار واقعی »در بیرون از خانه در اختیار مردان بود .در این مدل عرفی ، تقسیم کار خانگی _ شیوه تقسیم مسئولیت های خانه بین اعضای خانوار _ کاملا روشن و واضح بود .زنان اکثر وظایف خانه داری را به عهده داشتند و مردان با مزدی که دریافت می کردند «نان آور » خانواده بودند .
کارهای خانگی بدون مزد اهمیت شایانی برای اقتصاد دارند . بر آورد شده است که بین 25 تا 40 درصد از ثروتی که در کشور های صنعتی به دست می آید از ناحیه کارهای خانه داری است . کار خانگی پشتوانه اقتصاد است چون تامین کننده خدمات رایگانی است که اکثر جمعیت شاغلبه آن نیاز دارند .
اما کارهای خانه داری ابعاد مسئله بر انگیزی دارد .پژوهش ها درباره خانه داری نشان داده که پرداختن تمام وقت به کارهای خانگی می تواند موجب انزوا ، بیگانگی و فقدان رضایت قلبی شود .زنان خانه داری که در پژوهش ها مورد مطالعه قرار گرفتند ، کارهای خانه داری را بسیار یکنواخت می دانستند و فشار روانی زیادی به خود وارد می کردند تا ضوابط و معیارهای خاصی را که برای کار خود وضع کرده بودند ، رعایت کنند انواع کارهای بامزد و بی مزد رابطه متقابل نزدیکی با هم دارند ، همان طور که سهم خانه داری در کل اقتصاد نیز مؤید این مطلب است .یکی از پرسش های جامعه شناسان این است که شرکت فزاینده زنان در بازار کار چه تاثیری بر تقسیم کار خانگی گذاشته است اگر کمیت کارهای خانگی کاهش نیافته است ولی زنان کم تری به صورت تمام وقت خانه داری  می کنند ، پس می توان نتیجه گرفت که وظایف خانه داری امروزه به صورت متفاوتی سروسامان می گیرد.

یکی از نتایج افزایش تعداد زنان در بازار کار این است که برخی الگوهای سنتی خانواده در حال باز بینی و تغییر شکل است . مدل مرد نان آور کم کم به جای قاعده به استثنا تبدیل شده است ، و استقلال اقتصادی رو به رشد زنان به این معنا است که آن ها موقعیت بهتری برای رها شده از نقش های جنسیتی در خانه دارند ، به شرطی که خود مایل به این کار باشند . هم از نطر کارهای خانه داری و هم از نظر تصمیم گیر ی های مالی ، نقش های سنتی زنان در خانه دستخوش دگرگونی های مهمی شده است . به نظر می رسد که در بسیاری از خانوارها حرکتی به سمت روابط مساوات خواهانه تر در جریان است ، هر چند که بار مسئولیت اکثر کارهای خانه داری همچنان بر دوش زنان است . تنها استثنا در این زمینه تعمیر کاری های کوچک در خانه است که غالبا توسط مردان انجام  می گیرد.

این واقعیت که زنان شاغل همچنان مسئولیت اصلی کارهای خانه را بر دوش دارند موجب شده که « آرلی هاچسچایلد » جامعه شناس امریکایی مفهوم « نوبت دوم » را مطرح کند . وی از این اصطلاح استفاده کرد تا بگوید بسیاری از زنان شاغل پس از اتمام ساعت کار اداری مجبور به اضافه کار در خانه هستند تا کارهای خانه و خانواده معطل تماند . از دید وی  این امر به « تحول به تاخیر افتاده » زنان منجر می شود ، با این که زنان در بازار کار به صورت فزاینده ای حقوق خود را به کرسی می نشانند ، اما در کار خانه همچنان بار سنگین کارهای خانه داری را بر دوش می کشند.

اما شواهد نشان می دهند حتی این الگو ها هم شاید در حال تغییر باشد .اکنون مردان بیش از گذشته در کارهای خانه داری شرکت می کنند  هرچند که پژوهشگرانی که در باره این پدیده تحقیق کرده اند معتقدند که در این جا شاهد فرآیند «سازکاری معوق » هستیم . مقصود این است که دستیابی به توافق دوجانبه تازه ای میان مردان و زنان بر سر تقسیم دوباره وظایف خانگی آهسته تر ار هجوم زنان به بازار کار رخ می دهد .تقسیم کار در خانوارهابه عواملی مثل طبقه اجتماعی و میزان ساعات کار زنان در بیرون از خانه بستگی دارد .در زوج هایی که طبقه اجتماعی بالاتری دارند و زنانی که به صورت تمام وقت کاردر بیرون کار میکنند  تقسیم کار مساوات خواهانه تری دارند . همچنین تقسیم کار خانگی  در میان زوج های جوان مساوات گرایانه تر از نسل های قدیمی تر است .این نشان دهنده آن است که کلیشه های جنسیتی با گذشت زمان سستی می گیرند . کودکانی که در خانوار هایی پرورش یافته اند که والدین آن ها سعی می کردند در کارهای خانه شریک باشند به احتمال زیاد این عملکرد را در زندگی خود نیز پیاده می کنند .