مادران شاغل و مسئولیت مضاعف

با ورود هر چه یشتر زنان به بازار کار و اشتغال؛ به دلایل نیاز های اقتصادی موجود یا هر دلیل دیگر، آنان همچنان مسئولت اصلی بچه داری را به عهده دارند، هر چند این تصور ظاهرا تا اندازه ای در حال تغییر است و پدران نیز نقش فعال تری در پرورش کودکان ایفا می کنند. بدان معنا که مادران شاغلی که کودکان خرد سال دارند ناچارند هر روزه با توقعات ظاهرا بی پایان خانه و محل کار دست به گریبان باشند و چند هندوانه را با یک دست بردارند. برای بسیاری از مادران زندگی روزانه به یک آشفته بازار تمام عیار تبدیل می شود: بیدار کردن و آماده ساختن بچه ها سر صبح، کار کردن در طول روز،برداشتن بچه هااز مهد کودکدر پایان روز،رسیدگی به کارهای خانه و دست و پاکردن وقت برای رفع نیازهای شخصی. برای مادران تنها این دشواری ها ظاهرا بیش تر می شود و پشتگرمی و حمایت کم تری هم برای آن ها وجود دارد،مخصوصا در روزهایی که بچه ها بیمار و نیازمند پرستاری باشند.

بسیاری از مادران شاغل در می یابند که ناچارند بعضی چیزها را از دست بدهند تا بین ابعاد گوناگون زندگی خود تعادلی برقرار کنند. به گفته یک خانم شاغل: زندگی سه جنبه دارد، خانواده،زندگی اجتماعی و کار. در خانواده ای که هر دو شاغل هستند، یکی از این سه جنبه باید حذف شود، وبرای من زندگی اجتماعی حذف شده است. وقتی سر کار نیستم، یک مادر تمام وقت هستم و همین که بچه ها می خوابند من هم از پا می افتم!

حتی مادران شاغلی که قادر به استخدام کسی برای کمک به کارهای خانه هستند،در می یابند که بیش از همسر مذکر خود مسئول رسیدگی و نظارت به این خدمات هستند. فشار طاقت فرسای ایجاد تعادل بین خانه و کار، تعداد زیادی از مادران شاغل را یا مجبور به دست کشیدن از کار و یا گرفتن کارهای پاره وقت می کند.

بچه داری بنا به ماهیت خود، کار پیچیده و پر زحمتی است؛ شگفت آور نیست که ایجاد تعادل بین بچه داری و مسئولیت های حرفه ای آکنده از دشواری است. اما اشتباه است که چالش میان خانه داری و کار را مساله ای زنانه بدانیم. برای بررسی چگونگی بر قراری تعادل و توازن سالم تر میان خانه و کار، باید به نقش پدر، کارفرمایان و دولت در حمایت از فرآیند بچه دارشدن نیز توجه کنیم.

حال باید پرسید، اگر ما واقعا پا به عصری گذاشته ایم که در آن آهنگ کار تند تر است، شرکت ها انعطاف پذیر ترندو سبک های مدیریتی نرم تر شده اند؟ آیا شرایط اشتغال نیز چنان تغییر کرده اند که چالش خانه و کار را برای کارکنان آسانتر کند؟و اینکه سیاست های کار حامی خانواده به درستی اعمال می شوند؟