یلدایی،پارسی

فرهنگ به زبان ساده مجموع، ارزش ها، باورها،آداب،رسوم و...می باشد و  انباشت فرهنگی، که از نسلی  به نسل های دیگر منتقل می شود، را می توان به عنوان هویت ملی، آن سرزمین پنداشت. با ایجاد فاصله، قطع و منع ارتباط با آیین ها،عادات و رسوم پیشینان، که از عوامل بسیار مهم در ایجاد همبستگی و شور وشعف ملی،حس افتخار به گذشته و تداوم  هویت ملی در جامعه به حساب می آید، نوعی خیانت به فرهنگ و هویت ملی سرزمین ها بوده و نهایتا  منجر به انقطاع فرهنگی  خواهد گردید،این رویکردو رفتارها عاملی برای از خود بیگانگی و عدم وابستگی به پیشینه تاریخی، هجوم هر چه بیشتر فرهنگ های بیگانه و در نهایت بی هویتی نسل امروزی و آینده خواهد بود. با ارج نهادن به آیین های کهن، ارزش ها و رسوم پیشینیان خود و افتخار به پیشینه تاریخی خویش می توانیم این پیوند ها را که در حال گسستن است را دوباره مستحکم سازیم .

ایرانیان نیز مانند دیگر سرزمین ها، آیین ها، مراسم و جشن های زیبا وباشکوه زیادی دارند که باعث بروز حس شادی و امید به زندگانی در میان مردم می شده. تا به امروز باوجود همه ی تاخت وتازها و هجوم به فرهنگ ایرانیان، که تنها هدفشان دوری و بیگانه کردن مردم ایران از اصل خویش می باشد، به همت مردم ایران،  آیین ها و مراسم پر محتوا که از دیر باز برایمان به میراث گذاشته شده،  پا برجا مانده و خواهد ماند.

یلدا و جشن‌هایی که در این شب برگزار می‌شود، یک سنت باستانی است. واژهٔ «یلدا» ریشهٔ سریانی دارد و به‌معنای «ولادت» و «تولد» است. منظور از تولد،( ولادت خورشیدمهر/میترا) است. رومیان آن را ناتالیس آنایکتوس یعنی روز تولد مهر شکست‌ناپذیر می‌نامند. ابو ریحان بیرونی از این جشن با نام «میلاد اکبر» نام برده و منظور از آن را «میلاد خورشید» دانسته‌است.

ایرانیان نزدیک به چند هزار سال است که شب یلدا آخرین شب پاییز را که درازترین و تاریکترین شب در طول سال است تا سپیده دم بیدار می‌مانند و در کنار یکدیگر خود را سرگرم می‌دارند تا اندوه غیبت خورشید و تاریکی و سردی روحیهٔ آنان را تضعیف نکند.

در انتهای کلام، نوشته ام را با آرزوی شادکامیی به بلندای شب یلدا وسخنی از مولانا به پایان می رسانم.

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش              باز  جوید   روزگار   وصل   خویش

نویسنده : مریم واقف